Vanmorgen keek ik in de spiegel en dacht: dus zo kan een dorpsdichter eruitzien. 1 april bracht goed nieuws voor mij: sinds gisteren ben ik de dorpsdichter van Ermelo! Vorig jaar verzuchtte ik nog dat het zonde was dat Ermelo geen dorpsdichter had en nu ben ik zelf de eerste Ermelose dorpsdichter. Ik hoop de komende twee jaar mijn poëtische kijk op de plaatselijke actualiteit te kunnen geven en daarmee minstens vier keer per jaar te zorgen voor herkenning én verrassing.
Ik vraag me af hoeveel mensen gisteren gedacht hebben dat de bekendmaking van de dorpsdichter een 1 aprilgrap was. Misschien hebben diezelfde mensen eveneens vermoed dat de officiële opening van de nieuwe bibliotheek ook niet zou plaatsvinden, maar dan hadden ze het twee keer mis. Het nieuws werd bekendgemaakt tijdens een feestelijke en muzikale avond, georganiseerd door de bibliotheek Noordwest Veluwe. Eerst traden Nico Arzbach (gitarist van De Dijk), saxofonist Roland Brunt en schrijver Peter Smit op. Meteen daarna volgde de installatie van de dorpsdichter door Laurens Klappe, wethouder van kunst en cultuur. Hij spelde me een speciaal voor deze gelegenheid ontworpen broche op. Deze ‘wisseltrofee’ heeft de vorm van de pauw die in het wapen van Ermelo staat.
Na de installatie las ik drie gedichten voor, waarvan twee onlangs geschreven. Het eerste officiële dorpsdichtersgedicht (apart woord is dat) gaat over de minderjarige vluchtelingen die Ermelo vanaf april onderdak biedt. Het heet Ik ga op reis en neem mee en is de komende twee maanden op mijn site te vinden als gouden wissel.
Dat Ermelo nu een dorpsdichter heeft, is te danken aan een van de gemeenteraadsleden. Alex Kleijnen van Progressief Ermelo nam het initiatief en stelde de gemeenteraad voor aan de bibliotheek te vragen om de kar te gaan trekken. In december kwam ik bij de bieb op gesprek, daarna radiostilte tot een week geleden. En nu is het dan zover. Mijn volgende optreden is bij het politiek café op 12 april. Over windmolens gaat het dan; wat zal ik daar eens over schrijven?