Het is prachtig buiten, de lente roept alles tot leven. En toch. Er hangt ook dreiging en narigheid in de lucht door corona. Dat dubbele gevoel hoorde ik ook in de muziek die Ab de Haas van radio El Mundo me stuurde. Zijn vraag was een gedicht te schrijven bij de muziek van de al geruime tijd overleden Turkse zanger Bariş Manço. Vooral het lied Gülpembe raakte een snaar. Gülpembe is een meisjesnaam. Ze wordt gemist in dit lied. Ik schreef een lamento vol lentebeelden.
LAMENTO
Hoe zal de lente ontspringen,
de avond de dag verdringen,
het roze de rozen kleuren,
de kilte warmte worden,
het prille groen ontvouwen,
nu jij
Wie zal de vogels zien paren,
vlindervleugels verven,
de nachtegaal ontvangen,
dauwdruppels proeven,
mistflarden omarmen
en mij.
De zang is niet om aan te horen,
zelfs de blauwborst zingt verdriet,
de zwaluw bouwt zijn nestje niet,
de maan hapert op half, nu jij,
nu jij het voorjaar achterliet
en mij.
Fiet van Beek
Een filmpje van Bariş Manço met zijn Gülpembe vind je HIER.