Nee, dit slaat niet op mij, hopelijk wel op mijn gedicht. Deze maand gaan er circa 180 studenten van Hogeschool Windesheim Flevoland met een diploma op zak de school verlaten. Naast dat diploma krijgen ze een foto waarin ze met hun studiegenoten een zwart baret omhoog gooien én een begeleidend gedicht. Wie dat gedicht schreef? Inderdaad. Het valt hieronder te lezen.
HOGESCHOOL
Niet het beton maakt de stevige basis,
niet de ruiten geven het uitzicht op,
geen liften of traptreden bepalen
hoe ver je stijgt boven waar je begon.
In gangen vol geroezemoes wordt talent
herkend, begroet, ontwikkeld en gevormd
tot vakmanschap. Aanvaardbaar peil bereikt
niveau door ploeteren en peinzen, stage
en praktijkopdracht, spiegelen en leren,
onderzoeken en doceren, samen
reflecteren op welke jas goed past
bij waardenvolle werkers met hun poten
in de klei. En dan die dag waarop alles
samenkomt; thuisfront het gebouw betreedt.
Punten zijn behaald, scripties afgerond,
faalangst is overwonnen. Het is nu tijd
de springplank te verlaten, hoge ogen
te gaan gooien en de baan te volgen
van een wervelend baret: hoog, omhoog
de ruimte in om het verschil te maken.
©2016, Fiet van Beek