Water heet het gedicht dat ik deze week schreef voor El Mundo, het radioprogramma over wereldmuziek van Ab de Haas. Ik ben al weken op Texel waar het erg droog is. Zo droog dat er van de week water gepompt moest worden in het gebied Wagejot waar meer dan 5000 grote sterns aan het broeden zijn. Volgens sommige voorspellingen zal Texel in 2050 de droogste plek in Nederland zijn. We zullen zien.
De Canadese zangeres en pianiste Beatrice Martin (artiestennaam Coeur de Pirate) zingt ook over water. In haar lied Place de la Republique klinkt verlangen door naar iemand van wie ze gescheiden is of zal worden door het water van de oceaan. Ze begeleidt zichzelf op de piano tijdens de uitvoering.
Water
Door het glas van de piramide ziet zij water,
heel veel water. Zij rent langs de rivier, roept
zijn naam onuitgesproken, hoopt op antwoord
van hem die zij voor zich ziet. Hij woont waar
zij niet blijven kan. Het had in Kampen kunnen
zijn, in Stockholm of Reykjavik, maar het was
op de Place de la République. Haar stem hees,
haar schreeuw zonder kracht. Er zit te veel,
te veel water tussen zijn dag en haar nacht,
tussen haar slapen en de plaats waar zij hem
dacht. Zij zag hem oplossen, boven de oceaan,
in de armen van de dochters, in een zelfgekozen
luchtbel waarin zij hem nog even, heel even zag.
Fiet van Beek