Volgens mijn moeder zet ik mijzelf in mijn hemd. Ze moest er even over denken, maar dat was de conclusie nadat ze meerdere keren het gedicht ‘Ik ruik je zweet’ had gelezen. Ik doe haar een plezier als ik haar een net verschenen tijdschrift of boek laat zien met daarin een van mijn gedichten. Het gedicht ‘Dorp‘ onlangs, vond ze erg mooi en herkenbaar, maar ‘Ik ruik je zweet’ moest ze zes keer lezen voor ze begreep hoe het zat met benen, schouders en wang. Ik vind het wel gaaf dat ze mijn hersenspinsels nog aan kan en wil op haar 86e.
Ik ruik je zweet
als jij niet bij me bent
snuif je slaaplucht
streel de hals
voel de rafels
de kreukels
naast mijn kussen
mijn lippen
tegen het katoen
dat je raakte
zoals ik jou
zoals jij mij
mijn arm op je zij
wang tussen je schouderbladen
benen tegen benen
ik ruik ik ruik
wil niet dat dit beeld vervaagt
toch verdwijn je
langzaamaan
je T-shirt ruikt
steeds meer naar mij
© 2015 Fiet van Beek
Ik liet het haar lezen omdat het geplaatst is in een wedstrijdbundel. Dat gebeurt vaker de laatste tijd en is voor mij al prijs al win ik de wedstrijd niet. In het boek Beeldspraak staan 87 gedichten over een voorwerp. Ik schreef ooit een gedicht over een T-shirt en heb het voor deze wedstrijd bewerkt tot iets beters. Ik ruik je zweet heet het gedicht. De wedstrijd is de 6e Nationale gedichtenwedstrijd van de gemeente Hillegom (meer dan 400 inzenders), de bundel is verkrijgbaar bij Artprojects.