Texelpop is een festival met alleen Texelse bands. Vijftien stuks dit keer. Verschillende stijlen, klanken. Jazz, blues, hardcore, rock etc. Daar ergens tussenin sta ik twee keer als eilanddichter met een gedicht. Een gedicht op muziek en over Texelpop. Voor mij een experiment – best spannend! Met dank aan organisator Gerard Timmerman voor de vraag en de begeleiding met gitaar en mondharmonica.
TEXELPOP
gedicht op The streets of London,
met excuus aan Ralph MacTell
Als je van muziek houdt,
stream je heel de wereld over,
op zoek naar mooie tonen, je danst je voeten vrij,
rock en pop in elke taal,
met een maat die je verstaat,
van ver gehaald is lekker, met spotify dichtbij.
Maar heb je geluisterd naar Texels pop?
Dan weet je echt niet wat je hoort:
alle bands van eigen bodem,
zilte covers, nieuwe teksten,
talenten samen,
tot één gemengd akkoord.
Als je van een feest houdt,
wil je geen foute tempo’s,
je zoekt het goede ritme, je twist, je hakt, je springt.
Met zang, gitaar en contrabas,
in jazz en country of bluegrass,
het eiland in beweging, een festival dat swingt.
Maar heb je geluisterd op Texelpop?
Heb je gehoord wie er ontbreekt?
Oudgedienden, niet te missen,
weggevallen, gat geslagen,
want Jaap en Jaap –
ze spelen niet meer mee.
In een heel nieuw jasje,
verpopt het festival vanzelf,
wat blijft is inspiratie, vanaf de dageraad,
punk en pop, in turbotaal,
scream en hardcore vol frontaal,
de nieuwe generatie, die naar nieuwe hoogten gaat.
Luister daarom naar Texels pop,
want daar weet je echt niet wat je hoort:
alle bands van eigen bodem,
hoor de covers, zilte stemmen,
ze klinken samen,
een hit is zo gescoord.
Fiet van Beek,
eilanddichter
