september 2022
EINDELOOS
De Cocksdorp heeft in de afgelopen jaren meer uitstraling gekregen. Dat komt ondermeer door de initiatieven van de stichting Waterrijke Perspectieven, die fondsen wierf om verbetering mogelijk te maken. Zij hebben het Waterplein ontwikkeld en ingericht, een bredere trap over de Waddendijk laten maken, het gemaalhuisje opgeknapt, de steiger bij het Haventje van Sil vernieuwd en ervoor gezorgd dat deze plek ook voor rolstoelers toegankelijk is. Het was al een mooie plek, maar er zullen nu nog veel meer mensen van kunnen genieten. Vandaag hebben zij hun werkzaamheden afgerond en werd e.e.a. feestelijk ‘geopend’. Op het infobord naast het gemaalhuisje staat het gedicht dat ik over deze bijzondere plek schreef en heb voorgedragen bij de onthulling en opening.
EINDELOOS
Als je strak naar voren kijkt,
lijkt Vlieland binnen handbereik,
met achter je en rechts de dijk
voor rugdekking en veiligheid.
Het eiland is wat opgerekt,
Cocksdorp verlengd, getrapt verrijkt,
met hellingbaan en treden, krijgt
ieder zicht van bovenaf beneden.
Daar is het wad, dat elke dag
verrast, het water brengt en haalt,
in de door Sil gegraven haven.
Het slingert, schuimt en danst
onder het torenlicht dat links
volhardt. Nooit staat het stil.
Elk tij verbreedt de horizon,
telkens vernieuwt het perspectief.
Fiet van Beek,
eilanddichter
augustus 2022
VANGST
(foto van twitter bemanningslid Victor Ayal)
In de Texelstroom, vijf kilometer voor de kust van Oudeschild, werd deze week een bijzondere vondst gedaan door de bemanning van de kotter WR22 Jacqueline. Een houten beeld van 40 bij 30 cm, waarschijnlijk uit de 17e eeuw. Het beeld is in verrassend goede staat, maar moest omdat zo te houden, meteen weer onder water. Het is veiliggesteld in een palingkuip met zout water. Wat ermee gaat gebeuren is nog niet bekend.
Vangst
Een visserman uit Hollands Kop,
was uit op garnaal, vond een blok.
’t Was haast weer overboord gegaan,
maar diepbruine ogen keken hem
indringend aan. Een krijger uit fijn
hout gesneden, een gemutste
strijder uit een ver verleden,
dook op in ons stalen heden.
Alleen door kopje-onder gaan,
kan hij wat langer voortbestaan.
Zijn laatste wil klinkt watervast:
‘Ooit ben ik met een goede reden
bij Texels kust van boord gegleden.
Ik hield mij door de eeuwen stil,
maar nu vraag ik: breng mij aan land
en gun me mijn plaats in Kaap Skil.’
Fiet van Beek,
eilanddichter
juli 2022
NACHTVLINDERNACHT
De kersverse vlinderwerkgroep van het IVN deed mee met de landelijke Nachtvlindernacht en organiseerde een excursie bij het Maartenshuis.
Nachtvlindernacht
Duister gezelschap zoekt het licht,
gespannen blikken zijn gericht
op lakenwit, een felle lamp valt
op en lokt een eerste vedermot.
Met het klein en groot avondrood
is de nacht pas echt begonnen.
Er vliegt een huismoeder voorbij,
de ringspikkelspanner, een koperuil,
het vogelwiekje en een tijger, wit.
Flitsend worden zij vastgelegd,
een voor een hun soort gezegd.
Wie al die namen heeft bedacht,
komt in dit donker niet aan het licht,
wel al de pracht die overdag
voor het merendeel verborgen is.
Fiet van Beek.
eilanddichter
juni 2022
SKOOL
Een mooi plan, een nieuw gebouw, 5 basisscholen bij elkaar. Wat haperingen bij de start: het schoolplein nog niet klaar en nog maar één toegangsdeur. Dat heeft zo zijn nadelen. En voordelen?
SKOOL
Samen leren en integreren
met behoud van identiteit,
kon niet beter starten, want
een ieder was de weg goed kwijt.
Geschiedenis werd er geschreven,
alsof het was gerepeteerd,
een puzzel bond hen op dag één:
waar is de deur, waar moet ik heen?
De een leerde de ander kennen
door elkaar van de wijs te brengen.
Door allen door één deur te gaan
zonder iemand uit te sluiten,
begon het schoolse feest van binnen,
natuurlijk, in de zandbak, buiten.
We zijn er bijna, klinkt het lied
en: doorgaan zullen wij. Advies
nu is meerstemmig zingen:
uit chaos ontstaan mooie dingen.
En duurt het werkelijk te lang?
Huur dan een TESO-regelaar.
Die heeft zo’n stroom, zonder gedrang,
in tien minuten voor elkaar.
Fiet van Beek,
eilanddichter
mei 2022
MUZIEK ZONDER GRENZEN
MUZIEK ZONDER GRENZEN
benefietconcert Oekraïne
Als ik wil slaan, sla ik met de pauken,
als ik wil raken, beroer ik zacht een snaar,
als ik wil vlammen, speel ik het lied
van mijn moederstreek, mijn vaderland
vol zaad van zonnebloemen en graan.
In welke taal een vrouw ook weeklaagt,
in welke taal een kind ook droomt,
noten klinken als patronen, muziek
is het wapen waarmee ik ontwapen,
de melodie van de vrede beaam.
Luister naar ons muzikaal verhalen,
zwijg niet over onrecht en geweld,
zet recht waar je kan en ontvang
wie geluiden van angst heeft gehoord,
voeg klinkende munt bij cimbalen.
Fiet van Beek,
eilanddichter
GEDENKGEDACHTEN
GEDENKGEDACHTEN
bij 4 mei 2022
Ik stond in de rij van de snackbar.
De man voor mij was kort van stof:
oorlog, met ui. En één zonder,
zei zijn vriendin.
Ik dacht aan een land waar oorlog
een verboden woord geworden is.
Dat ons nu laat zien hoe het toen
geweest moet zijn en hoe het nog
had kunnen zijn zonder een 5e mei.
Ik dacht aan de mensen aan wie
ik ook denk in de twee minuten:
de Joodse vrouw die zelfs
geen verre neef meer had,
de kinderen zonder vader,
de tien mannen van de Mok.
En aan mijn hoogbejaarde tante
die elke eerste maandag om 12 uur
siddert van het luchtalarm,
want dat is wat zij hoort.
Ik dacht aan de nieuwe beelden:
een hand met roodgelakte nagels,
zwartgeblakerde stenen,
een plein vol lege kinderwagens.
Oorlog, een clusterbom van daden
en gevolgen. Van narigheid en haat.
Bestaat er ‘oorlog zonder’? Van meer
dan zes miljoen verhalen is er geen
een zonder tranen of verdriet.
Ik was aan de beurt. Geen oorlog,
bestelde ik, maar friet
van zoete aardappelen.
Dat hadden ze natuurlijk niet.
Fiet van Beek,
eilanddichter