(foto: Robert Pool)
Een nestje met kievitseieren, bijna niet te vinden door de goede schutkleur. Om het te vinden is er veel geduld nodig en urenlange observatie van het gedrag van de kieviten. En toch vindt Cees Dijker (82) – al jarenlang ergens in maart – het eerste Texelse kievitsei. Ook dit jaar weer. Hulde voor de man die dat kan!
DE EERSTE, DE BESTE
Met zijn haasscherpe arendsogen
scant hij de velden aan de rand
van Utopia.
Als geen ander doorziet, volgt
hij wat er gaat en broedt op
zijn geboortegrond.
Hij weet van de kievit en de griet,
is er als de kippen bij, maanden
voor de legmaand mei.
Al gaat het slootjespringen niet
meer zo snel, de goed verborgen
nesten vindt hij wel.
Trots vertelt de kieft het nageslacht:
die rooie heeft mij, als eerste ei,
in zijn hand gehad!
Jaar op jaar, Cees Dijker krijgt het
voor elkaar. De vraag is niet of
maar wanneer en waar.
Fiet van Beek,
eilanddichter