Ik zal niet de enige zijn die een boek eerst beoordeelt op zijn cover. Het is de eerste kennismaking. Ik kocht weleens een boek dat er prachtig uitzag maar het verhaal viel tegen, al was de schrijfster een bekendheid. Ik kocht weleens een boek dat er totaal niet aantrekkelijk uitzag, maar prachtige gedichten bevatte. Ik kocht weleens een boek waarvan ik dacht: wat zonde dat zulk mooi werk zo’n saaie cover – uitstraling – heeft. Als je Gorters Mei op wc-papier afdrukt, zal niemand het lezen al is het nog zo goed. Hoewel, dat werk inmiddels zo bekend is, dat dit wellicht niet meer geldt. Voor onbekende dichters maakt het wel uit.
Ik heb de indruk dat uitgevers meer aandacht aan de covers van poëzie schenken. Ik kan het mishebben, misschien heb ik er meer oog voor. Mijn indruk is dat er minder bundels verschijnen die alleen letters op de cover hebben staan. Ik vind het wel leuk die diversiteit aan beelden. De rij mooie boeken waaraan ik heb meegewerkt groeit en staat ook nog eens leuk in mijn boekenkast. Natuurlijk gaat het niet om het plaatje, maar die eerste kennismaking … het maakt wel uit. Zeker in onze beeldcultuur.
de covers van de laatste twee bundels (bloemlezing, verzamelbundel) waaraan ik meewerkte