Watersnood Texel,
1-2-1953
VERGETEN RAMP
Waren er te weinig doden,
was de overkant te ver,
de oorlog nog maar net achter de rug
en het besef van de onuitwasbare sporen
– van geslacht tot geslacht –
nog niet doorgedrongen in de tijd?
Was er nog geen oog voor de veelvoud
van de zes, doordat zij wel
en die anderen niet?
Paniek in de blik van vaders en moeders,
– geen dag meer als tevoren –
drijvend als een hond op een tafelblad.
De kabbelende zee die een monster
herbergt als wind en tij samenspannen.
dat op kan duiken als je slaapt, net opstaat,
in de kroeg zit of op weg bent naar huis.
Nooit meer denken dat je de wereld
redden kunt; wachten op de zevende dag.
Fiet van Beek, 2018
© 2015-2019 Fiet van Beek