Bijna Koningsdag, de dag waar het nieuwe Ermelose dorpslied bij de aubade wordt gezongen. In november werd ik door de Ermelose Oranjevereniging gevraagd om een tekst te schrijven op het lied dat bekend is geworden als Het Dorp van Wim Sonneveld, maar eigenlijk een melodie is van de Franse Jean Ferrat. Ik vind dat een prachtige melodie en wilde daarop de uitdaging wel aan. Inmiddels is het klaar en huis-aan-huis verspreid in Ermelo. Voor wie net als ik een ja/nee- of nee/nee-sticker op de brievenbus heeft, staat hieronder de tekst. Om vast te oefenen!

DORPSLIED ERMELO

 

Romeinen waren er vroeg bij,

sloegen hun tent op waar nu hei

en schapen in het legergroen.

Klokbekervolk dat eens verdween,

we zien hun graven om ons heen,

de sporen levend net als toen.

De zwijnen wroeten aarde los,

de edelherten in het bos

gaan ons voorbij, spitsen de oren,

zij trekken samen op als wij,

gaan ook alleen, voelen zich vrij

om bij elkaar te horen.

 

Refrein:

Mijn dorp, zo groen, vitaal en zorgzaam,

als ik je straten weer doorkruis,

klinkt je verhaal en weet ik zeker,         

in Ermelo voel ik me thuis. 

 

De schone lucht trekt mensen aan,

ze komen op een camping staan,

reizen te voet, te paard, met boot,

in blik, per fiets of in de trein,

voor elk wat wils, zo moet het zijn,

het aanbod is geweldig groot.

Een pauwenveer bij het prieel,

hij is zo wit als het kasteel,

een wandeltocht over de velden

van Drie en Speuld naar ’t Telgter land,

zwemmen en surfen aan het strand,

zien wat het Pakhuis samenstelde.

 

Refrein:

Mijn dorp, zo groen, vitaal en zorgzaam,

als ik je straten weer doorkruis,

klinkt je verhaal en weet ik zeker,         

in Ermelo voel ik me thuis. 

 

Wie in de war of erg benauwd,

beperkt of niet, we zijn vertrouwd

met gasten uit het hele land,

zij komen hier weer op verhaal,

ontvangen zorg, dat is normaal,

je reikt elkaar dan toch de hand.

Een dorp dat in beweging blijft,

de starheid met plezier verdrijft

is altijd klaar voor nieuwe tijden,

het laat niet los wat ertoe doet,

bewaart wat het bewaren moet

zonder verandering te mijden.

 

Refrein:

Wat blijft is groen, vitaal en zorgzaam

voor wie de straten eens doorkruist.

Hoor het verhaal en weet dan zeker,  

in Ermelo voel je je thuis. 

 

©2017, Fiet van Beek, dorpsdichter